कैफियत पत्रकारांची: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

आम्ही माध्यमातील मंडळींनी, काळाची दिशा ओळखायला शिकले पाहिजे. जे जे घडताना दिसते, भासते आणि गोंधळात टाकते, खिन्न करते, उद्विग्न करते, भडकवते, उद्दीपित करते किंवा भ्रष्ट करते त्याच्या पलिकडे सर्वांना एकत्र आणणारे आणि प्रगल्भ बनवणारे सत्य असते. ते बघायला शिकले पाहिजे हे खरे.
पण आम्ही देखील समाजातले गुन्हे आणि अपराध यांनी विचलित होऊ शकतो, वा घाबरु शकतो हे अगदी खरे आहे! कुत्सितपणा, निराशा, संकुचित स्वार्थ यांनी आम्ही देखील बहकू शकतो आणि राजकीय दबाव, प्रलोभने, भपका आणि झगमगाट याना वश होऊ शकतो हे अगदी खरे आहे! यामुळे आमचे आकलन सदोष बनून आम्ही; स्वत:सकट इतरांना देखील त्या आकलनाचे बळी बनवू शकतो!
पण या कोंडीतून बाहेर कसे पडायचे? ही घुसमट आणि ही तडफड कशी थांबवायची यावर उपाय शोधला तरी सापडत नव्हता!
परंतु यादरम्यान सद्गुरू ब्रह्मचैतन्य श्री. गोंदवलेकर महाराजांचे प्रा. के. वि. बेलसरे यांनी लिहिलेले चरित्र वाचनात आले. त्यामध्ये सबजज्ज फडके यांच्याबरोबर झालेल्या संवादामधून सुधारणा आणि संस्कृती म्हणजे काय याचे थोडेफार आकलन झाले आणि डोळ्यात जणू काही अंजनच पडले! नामस्मरणाने सद्बुद्धी, सद्भावना, सद्वासना आणि सत्कार्य घडते आणि शाश्वत समाधानाचा मार्ग मिळतो हे पक्के ध्यानात आले!
आम्ही सर्वच माध्यमवाल्यांनी नामस्मरणाचा अत्यंत आस्थेने अभ्यास, अगत्यपूर्वक अंगिकार आणि जीव तोडून प्रसार केला पाहिजे ह्याची खोलवर आणि तीव्र जाणीव झाली आणि त्यातच आमचे आणि सर्वांचे भले आहे ह्याबद्दल खात्री झाली!!

श्रीराम समर्थ!