नाम: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

आपण नामस्मरण करू लागलो की एरवी अलभ्य असणारा आपल्या अंतरात्म्यातील अमृताचा लाभ आपल्याला मिळतो आणि आपले जीवन चैतन्यमय, बनू लागते.

अनेक छोट्या मोठ्या बाबी मनासारख्या झाल्या नाही तरी एवढा “मोठ्ठा अमृताचा ठेवा” मिळाल्यामुळे “नेहमी कृतज्ञ राहावे” ही साधू संतांची शिकवण आपल्यासाठी सुसाध्य बनते!

नामामृताची महती अशी की; आपल्याला स्पष्टपणे जाणवते की नाम हेच आपले गंतव्य आहे आणि नाम हेच आपले प्राप्तव्य आहे!

नाम हेच आपले सर्वस्व आहे!

आनंदाचे वारस: डॉ. श्रीनिवास जनार्दन कशाळीकर

तमोगुण आणि रजोगुण वाढल्यामुळे वेड, वासना, आवडी, छंद, लहरी, फॅशन्स, व्यसने, विकृती; अशा बाबींसाठी अब्जावधी रुपये खर्च होत आहेत. संकुचित स्वार्थापायी फसवणे आणि फसले जाणे; हे सार्वत्रिक झाले आहे.

जोपर्यंत नामस्मरण सर्वत्र पसरत नाही आणि झिरपत नाही, तोपर्यंत आत्मसाक्षात्कारी निस्पृह संत आणि समाधान सापडणे कठीण आहे.

ज्या अजरामर आंतरिक चैतन्याची हाक (Inner Voice) आपल्याला ऐकू येत नाही आणि ज्याच्यापासून तुटल्यामुळे आपण अचेतन आणि मरतुकडे बनलो आहोत, त्या अनादी, अनंत, सर्वव्यापी तसेच सर्वांच्या अंतर्यामी आणि बाहेर असलेल्या सच्चिदानंद “वस्तु”ला ओळखणे, समजणे, आठवणे आणि हळु हळु त्या “वस्तु”शी तद्रुप होणे; हा सर्व दुरवस्थेवरील इलाज आहे.

ह्या सच्चिदानंद वस्तूला ओळखण्याचे, समजण्याचे, आठवण्याचे आणि हळू हळू त्या वस्तुरूप होण्याचे अनादी साधन; ह्या वस्तूच्या नावाचे म्हणजेच नामाचे स्मरण म्हणजे नामस्मरण आहे. प्रत्येकाच्या हृदयात जो नामरूप गुरु असतोच, त्याच्याच कृपेने आपल्या सर्वांना; नामस्मरणाच्या द्वारे होणारा स्वधर्म सूर्याचा उदय आणि त्याचा कल्याणकारी प्रभाव यांचा अनुभव आल्याशिवाय राहणार नाही!

नामहृदय: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

साप आणि मुंगुस प्रेमाने राहू शकतात. पण अहंकाराने बरबटलेले पतीपत्नी मात्र भांडतात आणि भांडत राहतात.

पण गुरुकृपेने लाभलेल्या नामाने पती आणि पत्नी हळू हळू अहंकारावर मात करून एकमेकांशी एकरूप होतात.

प्रत्येक पतीपत्नीमध्ये दैवी प्रणयाचा अंश असतोच. नामाने तोच दैवी आणि उदात्त अंश फुलतो आणि पूर्णत्वाकडे जातो!!